Interwencjonalista John Maynard Keyns, który na własne oczy oglądał Wielki Kryzys 1929-33 twierdził: “Gdy przyszłość jest niepewna, ludzie nie podejmują się wyzwań“.

90 lat później widzę tę sprawę odwrotnie:

Ludzie podejmują się wyzwań właśnie wtedy, gdy przyszłość jest niepewna.

Dlaczego tak uważam?

Bo wśród tych zespołów, które weszły (a może wpadły?) w kryzys widzę pozytywny ferment. Dostrzegam ich twórcze próby wyjścia z niego i pełną zaangażowania walkę o przetrwanie. W sytuacji nagłego i ostrego stresora jakim jest SARS-CoV-19 – ich kreatywność szybko wzrosła.

Ten stresor nie tylko odebrał pewność bezpiecznej przyszłości – ale pobudził do działania najbardziej opornych do zmian. Był jak wypuszczenie powietrza z materaca na środku jeziora – gwałtownie zmotywował do działania i zebrania sił na bezpieczny powrót do brzegu.

Zakładam, że wybraliście już projekt optymalizacyjny i cel waszej pracy.

Niezależnie czy jest to “pożar”, który chcecie zagasić, działanie zapobiegawcze, czy w końcu znaleźliście czas na “wiszący” od dłuższego czasu wniosek KAIZEN – jeżeli jest już 8:00 rano i nie ma na co dłużej czekać – odpalamy SPRINT i startujemy!

1. Zapewnij sprawność techniczną

Nawet w normalnych warunkach, zacząć spotkanie punktualnie, jest trudne. W warunkach w pracy zdalnej w pierwszych dniach to prawie niewykonalne. Przesiadka z open na home office dla wielu szok.

Czas na Twój ruch

Kryzys to najlepszy moment dla zespołu, żeby wykazać swoją wartość, ale trzeba wyjść z inicjatywą.

Przez 15 lat moja firma przechodziła różne kryzysy. Były momenty prosperity i momenty trudne. Pamiętam kryzys 2009-2011 kiedy nasze źródła dochodów wysychały szybciej niż kałuże po letnim deszczu, a 6-cyfrowy debet na rachunku firmowym motywował do działania jak najlepszy energetyk.

Przed nami trudny czas, a ja nie tracę optymizmu. To czas dla odważnych, którzy zadbają o przyszłość i odpowiednio wcześnie wezmą sprawy w swoje ręce.

Jeżeli nie jesteś defetystą i masz poczucie, że kryzys to nie tylko zagrożenie, ale szansa dla Ciebie i dla Twojego zespołu, a Ty tylko potrzebujesz inspiracji – czytaj ten artykuł.

To wezwanie do działania. Bo działać trzeba.

Rozważnie, ale odważnie!

Jak świat zmieniał się na naszych oczach

Postrzeganie świata nie zmieniało się od czasów Ptolemeusza i Arystotelesa, którzy uznali, że Ziemia jest środkiem stabilnego Wszechświata, aż do 1924 roku, w którym Edwin Hubble odkrył, że ten się rozszerza. Okazało się wówczas, że nie jesteśmy tacy wyjątkowi, bo razem z naszą żółta gwiazdą pędzimy gdzieś przez peryferia jednej z 100 miliardów podobnych do siebie galaktyk.

Moje postrzeganie świata zmieniło się na początku 2016 roku na warsztatach 8D w pewnej dolnośląskiej fabryce. Aż 8 na 10 zaangażowanych w nie zespołów, czyli jakieś 60 osób, za najważniejsze dla firmy wyzwanie uznało wówczas – spadek motywacji pracowników produkcyjnych.

Ludziom przestało się chcieć! Nie możemy zajmować się żadnymi ppm-ami, KPI-ami, czy i innymi DMAIC-ami, jeżeli najpierw nie rozwiążemy tego problemu

– odgrażali się uczestnicy – inżynierowie, brygadziści i mistrzowie produkcji.

Zmiany musimy zacząć od świadomości naszych pracowników, albo projekty, które mamy się zająć po prostu nie wyjdą. Napracujemy się tylko, później nikt od nas tego nie przejmie i na koniec po tych projektach nic nie zostanie. To bez sensu!

Do głowy by mi wcześniej nie przyszło, że warsztaty z problem solving na produkcji w tak naturalny sposób przekształcą się w HR-owe projekty, dzięki którym firma udoskonali swój system motywacyjny, wdroży program lojalnościowy i ustabilizuje sytuację personalną na najbliższe miesiące.

Największe wrażenie zrobiło na mnie jednak to, że ta załoga, w momencie gdy tworzył się tzw. “rynek pracownika” postanowiła swojej firmie pomóc.

Gdy nadchodzi kryzys ludzie czują się niepewnie

Czerwony kolor na kanałach informacyjnych. Komunikaty. Alerty. Kolejne ograniczenia. Jeszcze nie czujemy się osobiście zagrożeni, ale każdy z nas już o kogoś albo o coś się martwi.

Martwimy się o zdrowie, raty kredytu, stanowiska pracy i nasze plany.

Niektórzy z nas dostrzegli dekoniunkturę w 2019 roku i to, że fabryki przygotowują się do niej [czytaj tutaj]. Ale nikt nie spodziewał się korono-wirusa i tego, że kryzys który nadszedł z Chin uderzy w tak szybko i tak mocno.

Odwołaliśmy spotkania z osobami z zewnątrz. Zawiesiliśmy delegacje, wyjazdy szkoleniowe i studia. Niektóre firmy wstrzymały działalność albo wkrótce to zrobią. Zagrożone zostały nowe projekty i uruchomienia.

Część z nas już w zeszłym tygodniu musiała zostać w domu. Niektórzy wkrótce wezmą urlopy opiekuńcze lub przez najbliższy tydzień lub dwa będą pracować zdalnie.

Dla większości z nas będzie to nowa sytuacja, która tylko pogłębi to jak niepewnie się dziś czujemy.

Teraz ludzie najbardziej będą potrzebować Twojego wsparcia

I co ja mam z nim zrobić? – zdesperowanym głosem zapytał mnie Darek, inżynier produkcji, który pół roku temu zatrudnił się w fabryce przetwarzającej tworzywa sztuczne.

W zeszłym tygodniu prosiłem go, żeby to zreperował!

Wskazał na boczny ekran sterujący ekstrudera, na którym czerwienił się jednen z czujników terperatury. Termopara S3B zamiast zadanych 150, utrzymywała 263 stopnie. 

“Taką pierdołą to nie mam czasu się zajmować” – tak mi powiedział i wyobraź sobie, że gość po prostu odwrócił się na pięcie i poszedł.

Teoretycznie, problem sprawności czujników na linii nie był pilny. Było ich 16 i błąd jednego nie wpływał na stabliność procesu. Linia pracowała wydajnie, bez postojów, a informacja o błędzie pojawiała się już od jakiegoś czasu i samoczynnie znikała. 

No to pozbierałem całą listę rzeczy, a zebrało się tego trochę i i poszedłem z tym do niego. Wycieki, nieszczelności, braki oznaczeń, pęknięcia obudowy, przewody sprężonego powietrza na trytyki, odłonięte kable od sterownika – pokazałem mu to wszystko…

I wiesz co mi odpowiedział? 

Pokręciłem głową.

“O Boże, ale żeś nawymyślał! Tego jest za dużo żeby teraz się tym zajmować…“